دهقان فداکار تنها یک داستان نبود ، بلکه او نماد و شاخص روحیه دلاوری ، ایثار و فداکاری بود.

ریزعلی خواجوی در آن سوزسرما با آتش زدن پیراهنش ، جان هم نوعان خود را که در قطار بودند ، نجات داد.

حالا این سوال در مقابل وجدانهای بیدار قرار دارد ، که ما هموطنان ایرانی چه به عنوان یک انسان متعهد و چه به عنوان یک مسلمان ، موحد مردمی و آزاده ، در قبال درد و رنج هم نوعانمان چه کار و وظایفی بر عهده داریم ، و مهمتر چه تلاشهایی عملی در این راه انجام داده ایم و یا باید انجام بدهیم؟

آری ، دهقان فداکار به سوی عالم دیگر پرکشید ، ولی یاد و خاطره اش در دل و اذهان مردم این سرزمین همیشه زنده و برقرار است.

در اینجا وقت را غنیمت می دانم و مجددا ، درگذشت تاثر انگیز این هموطن فداکار را به عموم هموطنان رشید و آزاده این مرز پرگوهر تسلیت عرض می نمایم.

امیدواریم همه ما در ورطه نیت، ذهن و عمل یک دهقان فداکار و مردمی  به تمام معنی آن باشیم.

یاد خاطره انگیزش همواره گرامی باد.

پایان.