سوره یونس :: آیه 99 ::

 وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ لَآمَنَ مَن فِی الْأَرْضِ کُلُّهُمْ جَمِیعًا أَفَأَنتَ تُکْرِهُ النَّاسَ حَتَّى یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ.

و اگر پروردگارت می‌خواست، همه اهل زمین [جبراً] ایمان می‌آوردند [اما انسان را موهبت اختیار و حق انتخاب داده است]. [حال] آیا تو می‌خواهی مردم را [با وجود چنین مشیتی] وادار کنی تا ایمان بیاورند؟

 به عنوان مثال:: در قرآن می خوانیم که باید از مواد مخدر و مشروبات الکلی و قمار دوری نمود ، و حتی به آنها نزدیک نشد ، ولی فردی عادت به نوشیدن مشروبات الکلی یا مصرف مواد صنعتی همچون شیشه پیدا می کند ، و در حین عمل رانندگی از خود بیخود شده ، و یا دچار خیالات و توهمات مالیخولیایی میشود ، و نهایتاً به تپه ای برخورد می کند و جان عزیزش را از دست میدهد.

آیا در این تصادف دلخراش می توانیم قانونِ علمی و هدفمندِ حاکم بر جهان ، و یا پروردگار تمام عالم و کائنات را بعنوان سازنده و آفریننده آن محکوم کنیم ، یا در واقع بینیِ خردورزانه کمال جویانه ، مقصر اصلی آن حادثه هولناک تصادف ، آن راننده مست یا نشئه از مواد مخدرِ صنعتی بود ، که برخلاف قانون و دستورات انسان سازِ خدا در کتاب قرآن حکیم عمل نمود ، و به نفسِ خود بسیار ستم کرد ، و عاقبت با بهره جوییِ نادرست از اراده و اختیار آزادش ، خود را به ورطه مرگ و  هلاکت انداخت؟

یا در مثالی دیگر :: ( ...دست زدن به آتش دردناک است و موجب میشود تا دستمان را سریعاً عقب بکشیم. ما مجبور نیستیم این پاسخ را یاد بگیریم ، این پاسخ به صورت فطری توسط ساختار دستگاه عصبی ما تعیین تکلیف شده است. ما انسانها به این مسئله واقفیم که هر گاه به آتش دست بزنیم ، دستمان خواهد سوزد.

در نتیجه ، صرفاً با دیدن و مشاهده شعله آتش ، از دست بردن به درون آن حذر میکنیم ، زیرا دیدن شعله آتش جایِ دست زدن به شیء داغ را می گیرد و این شیء .محرکی برای تولید ترس و اجتناب نمودن از آن عمل اشتباه می شود. ) 

 منبع : [=کتاب روانشناسی یادگیری ، یحیی سید محمدی ، ص6 ] 

 سوال مشخص ::

آیا در مطلب بالا فردی که برخلاف نظم و نظام ، و قوانین هدفمند حضرت حق در تمام عالم و هستی ، رفتار کند و به آتش سوزان دست بزند و دستانش دچار سوزش و درد شود و بسوزد ، می توانیم خام خیالانه چنین مدعی شویم که گویا خداوند در این عمل مقصر است ، و یا نه فرد خاطی را سرزنش خواهیم نمود که از تعقل و قوانین عینی و علمی جهانِ بزرگ و مرتبط به هَم ، سر پیچیده است و عملی نادرست را برگزیده و به اجرا گذاشته است؟

14-سوره انعام ، آیه 104 ::

قَدْ جَاءَکُم بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِیَ فَعَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْکُم بِحَفِیظٍ.

برای شما از جانب پروردگارتان بینش‌هایی [=حقایقی رهگشا / کتابی روشنگر] آمده است؛ پس هر کس دیده [بصیرت] گشاید، به سود اوست و هرکس دیده بربندد، به زیان اوست و من پاسدار [ایمانِ] شما نیستم.

( ترجمه : م.ع.ب )

15-سوره نساء ، آیه 81 :

پرورد گار یگانه در این آیه مبارکه می فرماید ::

 وَیَقُـولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِکَ بَیَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَیْرَ الَّذِی تَقُـولُ وَاللَّهُ یَکْتُبُ مَا یُبَیِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا

 [در حضور تو] اظهار فرمانبرداری [برای مشارکت در جهاد] می‌کنند، با این حال وقتی از [حالت پنهان‌کاری] نزد تو بیرون می‌آیند، گروهی از آنها خلاف آنچه [از ضرورت همبستگی علیه تجاوز دشمن] می‌گویی، شبانه توطئه می‌کنند. حال آنکه خدا آنچه در پنهان توطئه می‌کنند ثبت می‌کند. پس [با وجود این خیانت‌ها] درگیرشان مشو و به خدا توکل کن که خدا در وکالت [=سپردن کارها به مشیّت او] کفایت می‌کند.

 ( ترجمه :: م.ع.ب )

نکته ها ::

در این آیه بر خلاف تبلیغات نادرست و فریبکارانه اسلامستیزان ، می توانیم دریابیم ، مقوله آزادی و حقوق نوع انسان چقدر مورد توجه اسلام می باشد. خداوند در این آیه ،حتی به پیامبر عشق و رحمت گوشزد می کند ، از خیانت  دورویان مسلمان نما یا همان منافقان که جلسه و گردهمائی مخفی شبانه بر علیه رسول اکرم بعنوان فرمانده جنگی تشکیل می دهند ، بگذرد و توطئه و کارشان را بخدای عالم واگذار نماید.

 یکی از عالمان و مفسران قرآن حکیم در مورد این آیه می نویسد :

( نکته بس مهمی در ارتباط با آزادی مخالفین در این آیه آموزش داده شده است؛ آزادی برای تشکیل جلسة مخفی شبانه علیه نظریات پیامبر در مقام حاکم و فرمانده سپاه در مقابله با دشمن! درست است که توطئه منافقانه آنان محکوم شده است، ولی کیفری دنیایی برای چنین اقدامی، که به هنگام جنگ توسط نظام‌های سیاسی دمکرات هم تحمّل نمی‌گردد، تعیین نشده است.

سیاق جنگی و محور بودن موضوع جنگ در این آیات را که در متن آیات جهادی (66 تا 104) قرار گرفته است، به وضوح می‌توان دریافت، بنابراین بدیهی است که اعلام مواضع موافق منافقین با تصمیمات پیامبر در دفاع از مدینه هنگام ملاقات با او، و اتّخاذ مواضع خلاف آن در محافل پنهانی شبانه، در مورد جنگ بوده است، نه احکام شرعی و عبادی. )  

( سایت و نرم افزار قرآنی م.ع.ب )

نکته ای که نباید از آن غفلت کرد این است که ، کافران و مشرکان و آحاد ملت تا زمانی که عقیده و تفکری را در غالب فردی ، یا جمعی بصورت انجمن ، احزاب و گروههای سیاسی و عقیدتی تشکیل می دهند و به تبلیغ آثار و اندیشه های خود دست می زنند ، کارشان آزاد و اندوخته های ذهنی اشان تحمل میشود ، ولی مانند قوانین همه دنیای دموکرات امروزین ، وقتی در دوران پیامبر گروهی از کافران و مشرکان بصورت فردی یا دسته جمعی به کشتار و خونریزی و تجاوز به جان و مال و نوامیس از نفوس مسلمین و آحاد ملت پرداختند ، در مقابل آنها بحث جنگ و جهاد دفاعی مطرح میشود تا جلوی جنگ و تعدی جنایتکارانه متجاوزان و جنگ طلبان را بصورت قاطع سد نمایند ، تا زمانی که متعدی تن به شکست یا صلح بدهد و جنگ بار فتنه اَش را بر زمین بگذارد‌ ، بعد از صلح ، اسارت ، عقب نشینی و یا پایان جنگ از طرف دشمن ، و بیرون رفتن یا عقب زدن آنها تا مرز تعیین شده اولیه ، هر گونه حرکتی مقابله جویانه جنگی در حکم ستمکاری ، تجاوز و تعدی است ، و خداوند ظالمان و  تجاوزکاران را هرگز دوست ندارد.

زیرا در قوانین جاری و ساری الهی ، حرمت جان انسانها به منظور یکی از اصول مهم و فسخ ناشدنی دین رهائی بخش اسلام قرآنی و محمدی میباشد و بس.